Na brzegu naszego miasta znajduje się gówniana stacja benzynowa. Otwarta 24 godziny dziennie, siedem dni w tygodniu. Gdybyś wszedł do środka, zobaczyłbyś rzędy niemarkowych chipsów, ciastek, konserw i marynowanych ciekawostek. Podejrzanie brakujące daty ważności z konserw, jakby zostały spakowane lata temu w jakiejś błędnej próbie kontroli rotacji zapasów. Wyblakły znak

Przed wyjściem z mieszkania szybko rzuciłem okiem na swoje odbicie w lustrze. Koszula była trochę pomięta, a na prawej nogawce spodni widniała mała plama, której wcześniej nie zauważyłem. Pomyślałem, żeby wrócić do pokoju i poszukać czegoś innego, ale po spojrzeniu na zegarek dałem sobie spokój. Wiedziałem, że i tak będę

Nuda, powtarzalność, brak niespodzianek, senność, zmęczenie, niedostarczanie umysłowi żadnych nowych podniet – to wszystko to jest „rutyna”; jedno, niezbyt skomplikowane słowo na literę „er”. Nienawidzę rutyny! Nie lubię rutyny! Nie kocham rutyny! Nie pokocham rutyny! Nie polubię jej nigdy, przenigdy i za nic w świecie!

***

Z wolna zbliżała się północ – nie pierwsza

„Nie tylko miłość trzyma ludzi razem. Także sekrety i cena, którą się płaci, żeby ich nie wyjawić.”

- Stephen King -

Jest noc. Stoję na wąskim chodniku. Przypomina mi wyłożoną kostką brukową ścieżkę, która znajdowała się przed moim dawnym domem. Wokół chodnika wysokie krzaki, oświetlone blaskiem małych lamp solarnych. Chodnik wydaje się

Rozglądając się nerwowo na boki, przyspieszył kroku. Próbował wypatrzeć zagrożenie, lecz to pozostawało dla niego cały czas w ukryciu. On jednak wiedział, że gdzieś tam jest i to zaledwie kilka kroków za nim.

„W tłumie mnie nie znajdą.” - przyszło mu nagle do głowy, patrząc na spacerowiczów, wśród których większość stanowili

Posłuchaj uważnie, gdyż moja opowieść adresowana jest właśnie do ciebie.

Była listopadowa noc tysiąc dziewięćset osiemdziesiątego trzeciego. Odbywałem akurat samotną przechadzkę po nieprzeniknionych zaułkach i niezbadanych zakamarkach parku Upton. Dziwne miejsce; upiorne, ogromne, labiryntowe… I ani jednej żywej duszy wkoło. Byłem całkiem, całkiem sam. Tej nocy – mówię ci –

Jestem podekscytowany faktem, że przychodzę do ciebie z tym kawałkiem historii. Rozpoczynam w ten sposób opis najciekawszego dziesięciolecia, z którym obcowało moje życie, bowiem owa dekada miała najbardziej włochate jaja ze wszystkich mi pisanych. I nie były one wielkości solonych fistaszków, a wyrośniętych na GMO azjatyckich melonów.

Styczeń, 1980

Chłód